" ФАРЗАНД ҲАҚЛАРИ " - 15 Ноября 2011

Исломда фарзандларнинг ҳуқуқлари риоя
қилинган бўлиб, булар уларнинг ота-
оналари ёки яқин қариндошлари, яшаётган
жамиятларига вазифа қилиб юклатилгандир.
Бу ҳақларни адо этиш вожиб бўлиб, унга
амал қилмоқлик мажбурийдир.

Фарзандларнинг қандай ҳуқуқлари бор?
Уламоларимиз бу саволга жавоб тарзда
жумладан қуйидагиларни зикр қиладилар: 1. Насаб.
Никоҳнинг асл мақсадларидан бири ҳам
наслу насабни сақлашдир. Бусиз оила ҳам,
жамият ҳам бўлмайди. Фарзанднинг ота-
онаси никоҳдан ўтган, ҳалол-пок
яшагандагина насаби аниқ ва пок бўлади. 2. Бўлажак фарзандга муносиб она ва ота
танлаш.
Ислом бола ҳақида у ҳали дунёга келмасдан
анча олдин, оила қуришга тайёргарлик
кўрилаётган пайтдан бошлаб қайғура
бошлайди. «Талхийс» номли китобда Оиша розияллоҳу
анҳодан ривоят қилинади:
«Сизлар ўз нутфангизга муносиб жуфти
ҳалолни ихтиёр қилинглар. Ўзингизга
муносибларга никоҳланинг ва уларга
никоҳлаб беринг». Ибн Можа ва Дора Қутний ривоят қилган.
Оила қурилар экан ота-онанинг диндорлиги,
ахлоқи, одобига, инсонийлигига алоҳида
эътибор берилади. Сабаби улардаги хислат,
фазилатлар ҳам, ёмон одатлар ҳам болага
кўчиши-исбот талаб этилмайдиган ҳақиқатдир. 3. Эмизиш.
Туғилган фарзанд аввало эмизишга муҳтож.
Бу эса онасининг вазифаси. Шаръий узр
сабабли она эмиза олмаса, эмизувчи топиш ва
уни рози қилиш отанинг иши ҳисобланади.
Аллоҳ таоло «Бақара» сурасида: «Ким эмизишни батамом қилишни ирода қилса,
оналар фарзандларни тўлиқ икки йил
эмизурлар», деган (233 - оят).
Гўдакнинг ҳақларидан бири ва оналарнинг
энг мўътабар вазифаси фарзандни икки йил
эмизишдир. Янги туғилган гўдак жисми ва руҳининг ўсишига онасининг сутидан афзал
озуқа йўқ. Боланинг суяги онанинг сути
билан шаклланади, шунингдек, унинг бошқа
тарафлари, руҳий ровожланишига ҳам она
сути зарур озуқа ҳисобланади. Ушбу
озуқанинг муддати тўлиқ икки йил бўлиши керак. Бу қуръоний ҳақиқатни адашган
инсоният минг тўрт юз йилдан кейин тушуниб
етди. Ҳозирги пайтда илмий текширишлардан
сўнг гўдак бола учун энг яхши озуқа
онанинг сути ва уни тўлиқ икки йил эмизиш
керак, деган гапни айтишмоқда. Тарихдан маълумки, дунёга довруғ солган
аксари буюк алломаларга, фозилу
уламоларга болалик пайтида оталари ҳаром
касб билан топилган бирор луқма ҳам таом
едирмаган, оналари уларни бетаҳорат
эмизишмаган. 4. Боланинг ота – онадаги ҳақларидан бири
унга муносиб исм танлашларидир.
Ота-онанинг вазифаларидан бири фарзандга
маънодор, чиройли исм қўйишдир.
Ҳусайн ибн Ҳасан Марвазий ўзининг
«Китобул бирри вас силати»сида Абул Мўътамирдан келтирган ривоятда:
«Умар ибн Абдулазизнинг ҳузурида
масалаларни эсалишди. Бас, бир киши:
«Менга етиб келган хабарга қараганда,
туғилган болага исм қўймай туриб ўлган
бўлса, қиёмат куни отасига, мени исмсиз тарк қилдинг – ку!» дейди», деди.
Шунинг учун ҳар бир мусулмон ота-она бу
муҳим ишга алоҳида эътибор ила ёндошмоғи
лозимдир. Фарзанд катта бўлиб, оқ-қорани
таниганда ўз исмидан уяладиган бўлмасин.
Балки исми унга зийнат бўлиб турсин. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам,
исмларнинг яхшиси, бандалик ва ҳамдни
билдирувчисидир, деганлар. Шунинг учун,
Аллоҳ таолога бандалик маъносини
англатувчи, Абдуллоҳ, Абдурроҳман,
Абдуссаттор ва Аллоҳ таолога ҳамд маъносини англатувчи, Ҳамидуллоҳ каби
исмлар яхши исмлар ҳисобланади.
Шунингдек, Пайғамбарларнинг,
саҳобаларнинг ва салафи солиҳларимизнинг
исмлари яхши исмлари ҳисобланади.
Қизларга ҳам ўтган аҳли иймон момоларимиз, саҳобия аёллар ва эзгулик маъносини
англатувчи исмлар қўймоқ керак. 5. Ақийқа ҳам боланинг ота – онадаги
ҳақларидандир.
«Ақийқа» луғатда ёрди маъносини англатиб,
аслида янги туғилган боланинг сочига
айтилади.
Шариат таълимотларига мувофиқ туғилишнинг еттинчи куни боланинг сочини
олиб, ўша соч оғирлигида кумуш садақа
қилмоқ тавсия қилинади.
Ана ўша соч бошдан ажратиб олингани учун
«ақийқа» дейилади.
Ўша муносабат ила сўйиладиган қўй ҳам «ақийқа» дейилади.
Истеъмолда шу маънода кўп ишлатилгани
учун «ақийқа» деганда фақат янги фарзанд
туғилиши муносабати ила сўйиладиган қўй
англанадиган бўлиб қолган.
Салмон ибн Омир аз-Зоббий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади.
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ғулом ила ақийқа бордир. Бас, унинг учун
қон чиқаринг ва ундаги нопокликни
кетказинг»-дедилар».
Бешовларидан фақат Муслим ривоят қилмаган.
Ҳадисдаги бу жумлани, янги туғилган
боланинг ақийқаси ўзи билан, деб
тушинилади. Яъни, ҳар бир янги туғилган
болага ақийқа лозим, деганидир.
«Бас, унинг учун қон чиқаринг». Яъни, янги фарзанд туғилгани шарафига
сўйиш сўйинг. Бу муносабат ила қон чиқариш
қандоқ бўлишини келаси ҳадиси шарифлар
баён қилади.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят
қилинади. «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Ҳасан
ва Ҳусайн розияллоҳу анҳумоларга
биттадан қўчқор сўйиб ақийқа қилдилар».
Сунан эгалари ривоят қилган. 6. Янги туғилган боланинг қулоғига азон ва
такбир айтиш.
Рофеъ розияллоҳу анҳудан ривоят
қилинади.
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи
васалламнинг Фотима розияллоҳу анҳонинг туққан боласи Ҳасан ибн Алининг қулоғига
азон айтаётганларини кўрдим».
Абу Довуд ва Термизий ривоят қилган.
Ушбу ҳадиси шарифга биноан янги туғилган
фарзанднинг ўнг қулоғига азон, чап қулоғига
иқома айтмоқ мандубдир. Аллоҳнинг зикри янги туғилган боланинг қулоғига кирган
биринчи нарса бўлиши қандоқ ҳам яхши.
Албатта, бу улуғ нарсанинг ўзига яраша
баракаси бўлади.
Ривоятлардан бирида:
«Кимнинг боласи туғилса-ю, унинг ўнг қулоғига азон, чап қулоғига иқома айтса,
унга Умму Сибён зарар етказа олмас»,
дейилган.
Умму Сибён болаларга зиён етказадиган жин
тоифасидир. 7. Янги туғилган боланинг танглайини
кўтариш.
Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят
қилинади.
«Менинг ўғлим туғилганда уни Набий
соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб бордим. У зот уни
Иброҳим, деб номладилар, хурмо ила
танглайини кўтардилар ва унга барака тилаб
дуо қилиб, менга тутқаздилар. У
болаларимнинг каттаси эди».
Икки шайх ривоят қилган. Кўпчилик саҳобалар ўзларининг янги
туғилган фарзандларини Пайғамбар
соллаллоҳу алайҳи васалламнинг
ҳузурларига олиб борар эдилар. У зот
алайҳиссалом ёш болаларни кўрсалар ўта
хурсанд бўлар эдилар. Янги туғилганларга Абу Мусо розияллоҳу анҳунинг ўғлига
қилган муносабатни қилар эдилар.
Ана шу ишга тақлид қилиб янги туғилган
фарзандни аҳли солиҳ кишилар ҳузурига
олиб бориш мусулмонлар ичида доимий
одатга айланган. «У зот уни Иброҳим, деб номладилар»
Демак, аҳли фазл, олим ва муқтадо кишилар
томонидан янги туғилган фарзандларга исм
танланиши ҳам яхши иш. Чунки ундоқ
кишилар бунга ўхшаш ишларга боғлиқ
масалаларни, шаръий ҳукмларни яхши биладилар ва тўғри тасарруф қиладилар.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг
Абу Мусо розияллоҳу анҳунинг ўғилларига
Иброҳим номини қўйганлари ҳам бунинг бир
мисоли.
«хурмо ила танглайини кўтардилар» Ёш боланинг танглайини кўтариш, катта одам
бир нарсани олдин ўзи чайнаб туриб
боланинг оғзига қўли билан солиб
қўйишидир. Бу нарса мева бўлгани
афзалдир. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи
васаллам деярли доимо болаларнинг танглайини хурмо билан кўтарганлар. Бу
ҳам яхши ният аломатидир. Аҳли солиҳ,
фазилатли кишиларнинг бу ишни қилишлари
марғубдир.
«ва унга барака тилаб дуо қилиб, менга
тутқаздилар» Бу иш энг марғуб ишдир. Аҳли солиҳ, дуогўй
кишиларнинг янги туғилган болалар учун
дуо қилишлари, айниқса, барака тилаб дуо
қилишлари жуда ҳам яхши ишдир. Барча
ота-оналар бунга катта эътибор бермоқлари
керак. 8. Ҳомийлик.
Бола етти ёшга киргунча бировнинг
ҳимоясига муҳтож. Яъни доимо овқатланиш,
кийиниш, ювиниш ва бошқа ҳолатларда
катталарнинг ёрдамига муҳтож. Бу ишларни
унинг ота-онаси, улар бўлмаса яқин қариндошлари амалга оширишлари
вожибдир. 9. Валийлик.
Етти ёшдан балоғат ёшига етгунча бўлган
болалар валийга, ўзидан катта раҳбарга
муҳтождирлар. Бу ҳам ота-она бўлмаса, яқин
қариндошларига юклатилади. 10. Нафақа.
Болаларнинг нафақаси. Уларни озиқ-овқат,
кийим кечак, турар-жой билан таъмин этиш
отанинг бурчидир. Бу нарсалар ҳалол пок
бўлиши матлубдир.
Фақир ёш боланинг нақафаси отасига вожиб бўлади.
Бу ҳукмнинг далили.
Аллоҳ таоло «Бақара» сурасида: «У
(она)ларни яхшилаб едириб, кийинтириш
отанинг зиммасидадир», деган (233-оят).
Боланинг сабабидан онага нафақа бериш вожиб бўлганидан кейин боланинг ўзига
нафақа бериш вожиб бўлишида ҳеч шубҳа
қолмайди.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Ҳинд бинти Утба:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, Абу Суфён ўта бахил одам, менга ва боламга кифоя қиладиган
нарсани бермайди. Магар унга билдирмай
олсамгина бўлур», деди.
«Ўзингга ва болангга етарлисини тўғриликча
ол», дедилар у зот.
Икки Шайх ривоят қилишган. Унга бу ишда худди ота-онаси ва хотинининг
нафақасидаги каби бирор киши шерик
бўлмайди.
Яъни, боланинг нафақси фақат отага, ота-
онанинг нафақаси фақат ўғилга ва хотиннинг
нафақаси фақат эрга вожиб бўлади. Унга бу нафақада ҳеч ким шерик бўлмайди. 11. Болага меҳрибонлик кўрсатиш ҳам ота –
онанинг вазифаси.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят
қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам
ўз ҳузурларида ал-Ақраъ ибн Ҳобис Таймий ўтирганда Ҳасан ибн Алини ўптилар. Шунда
у:
«Менинг ўнта болам бор. Улардан
бирортасини ўпганим йўқ», деди.
Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи
васаллам унга назар солдилар ва: «Раҳим қилмаганга раҳим қилинмас»,
дедилар».
Бухорий, Абу Довуд ва Термизий ривоят
қилган.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам: ўта
болажон зот эдилар. У зот болалар ичида ўз набиралари имом Ҳасан ва имом
Ҳусайнларни жуда ҳам яхши кўрар ва
уларга меҳибонлик кўрсатар эдилар. Ушбу
ривоятда у зот соллаллоҳу алайҳи
васалламнинг имом Ҳасан розияллоҳу
анҳуга кўрсатган меҳрлари, саҳобалардан бирларининг бунга бўлган муносабатлари ва
бу муносабатни Пайғамбар соллаллоҳу
алайҳи васаллам: томонлардан баҳоланиши
ҳақида сўз кетмоқда.
Усома ибн Зайд розияллоҳу анҳудан ривоят
қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам
мени олиб сонларига ўтқазар эдилар.
Ҳасанни эса бошқа сонларига ўтқазар
эдилар. Сўнгра сонларини бир-бирига қўшиб
туриб:
«Эй Аллоҳим! Иккисини раҳим қилгин, мен уларга раҳим қилурман», дер эдилар».
Бухорий ривоят қилган.
Оиша розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир аъробий Набий соллаллоҳу алайҳи
васалламнинг ҳузурларига келди ва:
«Сизлар болаларни ўпасизларми? Биз уларни ўпмаймиз», деди.
Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Аллоҳ қалбингдан раҳматни суғириб олган
бўлса мен нима ҳам қила олар эдим»,
дедилар».
Икки шайх ривоят қилган. Қизларга алоҳида ҳурмат ва меҳр билан
муносабатда бўлиш ҳақида Расулуллоҳнинг
кўрсатмалари ҳам бор. Сабаби қизлар меҳрга
муҳтож, ўзлари ожиза бўлишади. Шу боис
улар тарбиясида кўпроқ эътибор ва меҳр,
эҳтиёткорлик зарур бўлади. 12. Болалари орасида адолат қилиш ҳам ота –
онанинг вазифасидир.
Нўъмон ибн Башир розияллоҳу анҳудан
ривоят қилинади:
«Отам мени кўтариб Расулуллоҳ соллаллоҳу
алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб бордилар ва:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, гувоҳ бўлинг, мен
Нўъмонга ўз молимдан бу-буни, бердим»,
деди.
«Ҳамма ўғилларингга, шунга ўхшаш
бердингми?» дедилар у зот. «Йўқ», деди.
«Бунга мендан бошқани гувоҳ қил», дедилар
ва сўнгра:
«Сени уларнинг барчаси сенга бирдек
яхшилик қилиши хурсанд қиладими?»
дедилар. «Ҳа», деди.
«Ундоқ бўлса, йўқ!» дедилар».
Бошқа бир ривоятда:
«Аллоҳга тақво қилинглар ва
фарзандларингиз орасида адолатли
бўлинглар», дейилган. Бешовлари ривоят қилган.
Ушбу ҳадисга биноан мусулмон инсон
молявий масалаларда ўз фарзандларининг
барчасини баробар кўриши керак бўлади.
Агар тенг имкониятли фарзандларнинг
бирига мол бериб, бошқасига бермаса ёки бирига оз, иккинчисига кўп берса
адолатсизлик бўлади. Болалари орасида
ҳиқду-ҳасад, фитна кучаяди.
Агар шаръий узр ила, сабаб бўлса ота-она ўз
болаларидан бирига кўпроқ бошқасига
озроқ мол берса бўлади. Мисол учун, бири бемор, иккинчиси соғ, бири
камбағал, иккинчиси бой, бирининг болалари
кўп, иккинчисиники оз. 13. Балоғатга етгандан сўнг уйлантириб,
оилалик қилиб қўйиш ва бошқалар.
Кўриниб турибдики, оилада фарзандларнинг
алоҳида ҳуқуқлари бўлиб, унга амал қилиш
шарт этиб қўйилмоқда.
Шу ўринда оила раҳбари зиммасига катта масъулият юклатилишини алоҳида
таъкидлаб ўтмоқчиман. Маълумки, ўз
фарзандларининг, аҳли-аёлининг ахлоқи,
хулқ-атвори, юриш-туриши учун оила
бошлиғи масъулдир. 14. Тарбия ҳақи ҳам фарзандлик
ҳақларидандир.
Аллоҳ таоло «Таҳрим» сурасида:
«Эй, иймон келтирганлар, ўзингизни ва аҳли
аёлингизни ёқилғиси одамлар ва тошлардан
бўлган ўтдан қўрқитинг. Унинг тепасида қўпол, дарғазаб фаришталар бўлиб, улар
Аллоҳнинг амрига исён қилмайдилар ва нима
буюрилса шуни бажарадилар», деган (6-
оят).
Аҳли аёлини, фарзандларини диндор қилиб
тарбиялаш оила бошлиғининг Аллоҳнинг олдидаги бурчи эканлигига юқоридаги ояти
Карима ёрқин далилдир. Одамлар орасида
ўзингни бил, ўзгани қўй, деган номаъқул гап
юради. Лекин шариат бўйича эр хотин учун,
ота болалар учун масъулдир. Қиёматда
Аллоҳнинг ҳузурида жавоб беради. Ушбу оят маъносида ҳадиси шарифлар ҳам
бор.
Имом Термизий ривоят қилган ҳадисда
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи
васаллам:
«Ёш болани етти ёшида намоз ўқишга буюринг, ўн ёшга етганда ҳам ўқимаса
уринг», деганлар.
Ҳазрати Умар юқорида зикр қилинган ояти
Карима нозил бўлгандан сўнг:
«Эй, Расулуллоҳ! Ўз нафсимизни-ку
сақлаймиз, аҳлимизни қандай сақлаймиз?» деб сўраган эканлар.
Шунда Пайғамбар алайҳиссалом:
«Аллоҳ сизларни нимадан қайтарган бўлса,
уларни ҳам қайтарасизлар. Аллоҳ сизларни
нимага буюрса, уларни ҳам буюрасизлар»,
деб жавоб берган эканлар. Ҳазрати Али: «Ўзингизга ва аҳлингизга
яхшиликни таълим беринглар ва уларни
одобли қилинглар», деб айтганлар.
Демак, ҳар биримиз ўғил-қизимизни, оила
аъзоларимизнинг барчаларини динга даъват
қилишимиз, диний аҳкомларни доимо бажаришларини қатъият билан талаб қилиб,
иймон – эътиқоди, одоб – ахлоқи ва бошқа
жиҳатларини тарбиясига аҳамият бериб
туришимиз керак.