Siz menga “Meni unut!” dedingiz. “hech qachon sizni eslamayman”, deya so’z bergandim sizga. Lekin va’damning ustidan chiqa olmadim. Sizni bir zumga bo’lsa-da, yodimdan chiqarolmadim.
Sizni deya tunlar zor-zor yig’ladim. Hatto ko’zlarimda yosh qolmaguncha yig’lardim sizni deb. Mana, yig’lashni ham bas qildim. Endi o’zgalarga kulib qaraydigan bo’ldim. Biroq qalbim hamon yig’laydi. Qalbim shunchalar huvillab qolganki, unga na bir shirin so’z, na o’zganing bir iliq tafti davo bo’la oladi. Unga faqat birgina darmon bor. U ham bo’lsa siz rad etgan tuyg’ulardir. Ha, zor ko’nglimni rad etdingiz, hatto meni sevsangiz-da. Buni aytmasangiz ham bilardim. Bir og’iz so’z demasangizda, ko’zlaringizdan o’qigandim sevishingizni, mensiz yashay olmasligingizni. Shunday bo’lsa-da, meni ayadingiz. Nachora, mana, yashayapman sizsiz armonlarga bag’rimni berib. Siz-chi? Qanday yashayapsiz? Bilaman, meni unutmagansiz. Shunday bo’lsa-da, yonimga ham kelolmaysiz. Ahir, bu taqdirni o’zingiz tanladingiz-ku. Nima bo’lganda ham men sizni hech qachon unutmayman. To’g’ri, sizsiz yashashga qiynalyapman. Biroq sizni butunlay unutib yashash undanda qiyin. Sizni juda sog'indim [/c][c]
Hayotim, sizni juda sog'indim. Balki so'zlarim ishonarlimasdur, lekin bu ayni haqiqat. Kechalar bedor uyqumda yo'q halovat. Sizni o'ylab uyqu ham begona menga. Uzoqlarda bo'lsangiz ham, sizni 1 soniya ham unutolmasman, chunki sizni sevaman. Ishoning sevgilim, judayam. Ushbu so'zlarni takrorlashdan aslo charchamayman, "SENI SOG'INDIM".. Armon bo'lgan sevgilim (*******)
