SEVGAN KO'NGIL:sen men uchun hayotim mazmunisan. Agar taqdir yo'llarida sevgi degan tuyg'u bo'lmaganida ham ilk bora taqdirga bu tuhsunchani o'zim yozgan bo'lardim.

SEVGIDAN AZOBDA KO'NGIL: Sevgi deganlari haqiqatdan ham bo'lsa, nega ikki dilni uchrashtirib, so'ng ayiradi? Qani adolat? Men ham sevardim, nima bo'ldi, oxir oqibat u ham men ham taqdir qo'llarda misli qo'girchoq bo'ldik!...

SEVMAGAN KO'NGIL: Odam behuda uchrashuvlarga vaqt sarflamay, faqat aql bilan kelajak sari intilishi kerak! sevgi esa shamoldek o'tkinchi tuyg'u.U olsa oladiki, biror nima bermaydi...

SEVISHGA ORZUMAND KO'NGIL: Qani, yorim bo'lsa- yu unga har kuni maktub bitsam, maktublar olsam... Men ham boshqalar kabi sevgan insonim bilan bog'larni sayr qilishni, ajoyib suhbatlar qurishni istayman. O'sha har kuni yo'llarimga intizor qizni sevib qolsaydim Ammo yurakka buyruq berib bo'lmas ekan-da.

SEVILMAGAN, CHORASIZ KO'NGIL: Uning har kuni o'z sevgan yori to'g'risida yonib gapirishlari mening rashkimni qo'zg'aydi. Nega u meni emas, uni tanladi? Nega loaqal buni oldinroq o'ziga bildirmadim. Endi esa kech. U boshqani yori bo'layapti. To'y yaqin... Javobsiz sevgim o'zimga dushman: har kech meni pichoqsiz so'yadi, azob beradi, yig'latadi. Nima qilay?!