Nechun sevamiz-u ammo baxtgayetisholmaymiz . . . ? - 27 Октября 2011

Hech bir inson yo'qki bu tuyg'uni chetlab o'tgan,
hech bir yurak yo'qki sevgi uchun bir bora
urmastan o'tgan. Sevasiz sevib turib sevilishimiz
baxt... Sevgan insonimizni Meni Malikam, Begim deb
so'zlashini intiq kutamiz, hayollarimiz shu holat
bilan yashaydi. Lekin, har doim ham sevishgan qalb birga bo'ladimi? Sevib sevilmoq, yonib yetishmoq
doim ham nasb etadimi? Yo'q Sevgi bilan ayriliq,
quvonch bilan ko'zyosh, visol bilan hijron doimo
yonma-yon yuradi. G'iybatlar, insonlar, boyliklar
tufayli sevgi bilan yonib turgan qalbga ayriliq suvi
sepilib olov o'chiriladi. Olov o'chgan bilan uning cho'g'i o'charmikan? O'chmaydi va u qalbimizga,
yuragimizga Ayriliq og'rig'ini olib keladi. Ayriliq
shunday tuyg'uki kichik bir cho'g' bo'lib,
qalbimizga kirib badanimizni asta sekin kuydiradi,
azoblari vujudimizni sekin-sekin kemiradi. Tik
turgan qalblarni bukadi, nam yuqmas ko'zlardan, ko'z yoshlar daryo bo'lib, oqadi. Bu ko'z yoshlar
yuzimizdagi umidni yuvib yerga to'kib
qadamlarimiz ostida parchalanishiga olib keladi.
Natijada Umidsizlik tug'iladi. Umidsiz insondan
nimani kutish mumkin? O'z joniga qasd qilish,
razolat ko'chasiga kirish . . . Ayriliq . . . Ayriliqning azobidan beixtiyor qo'lga qalam olamiz va
yurakdagi dardlarni qog'ozga bitamiz oq qog'oz
Xuddi qalbimiz kabi Shunda ham biz sabrli insonlarmiz dardlarimiz
qalbimizga ko'mib yashaymiz.